BLOG: De buurvrouw is boos op mij. [Hoogste tijd om haar mee te nemen naar een debattraining!]
07 Oktober 2016 - Categorie algemeen
Anderhalve week geleden stapte de buurvrouw [ze woont verderop in de straat] in grote passen op me af. Ik zag dat ze boos was. Op mij. Blijkbaar.
Ze vroeg me waarom ik de huisdeur gesloten voor haar hield op het moment dat ze bij mij aanbelde. "Ik heb wel drie of vier keer bij je aangebeld en je doet gewoon de deur niet voor me open. Ik vind dat onbeleefd!"
Ik fronste mijn wenkbrauwen. Wat had ik nu aan mijn schoen hangen?
"Misschien stond ik onder de douche. Misschien zat ik op het toilet. Misschien lag ik te slapen? Of, misschien was ik er niet....," zo antwoordde ik haar.
"Onzin," zei ze. "Ik heb op fatsoenlijke tijden aangebeld. En ja: je kunt misschien één keer onder de douche staan of op het toilet zitten, maar niet vier keer achter elkaar. Bah. Ik heb namelijk een belangrijke vraag aan je over de financiën van buurtvereniging. En nogmaals: het is echt onbeleefd dat je de deur niet opendoet als ik aanbel. Want, je was thuis! Dat weet ik zeker."
Ik fronste opnieuw mijn wenkbrauwen.
"Hmmmm - hoe weet u zo zeker dat ik thuis was? Misschien was ik wel helemaal niet thuis," zo legde ik haar voor.
"Onzin!" zo riep ze meteen. "Je auto stond voor de deur!"
FactChecken
Oké, het was tijd voor een debatje met de bejaarde dame. Noem het een kwestie van FactChecken.
"Dus.... als mijn auto voor de deur staat, dan ben ik thuis?" zo legde ik haar voor. "Misschien was ik wel met de scooter weg. En, als ik met de scooter weg ben, dan blijft mijn auto voor de deur staan."
Ik vervolgde mijn betoog: "Misschien was ik wel een paar dagen in het buitenland voor werk. Als ik met het vliegtuig ergens heen reis, dan blijft mijn auto ook voor de deur staan. En: mijn lichten springen 's avonds automatisch aan. Daar heb ik een tijdsklok voor!"
De woedende buurvrouw foeterde.
"Vertel geen onzin! Je weet dat er een aantal zaken voor de VvE geregeld moet worden en je hebt er geen zin in!"
Eigen gelijk....
Beste lezer, u begrijpt het al. De buurvrouw en ik zijn er op dat moment niet uitgekomen.
Maar u ziet dat er iets opvallends in dit (waargebeurde) verhaal zit verstopt.
Althans, bent u het ook niet met me eens dat de buurvrouw zó ontzettend overtuigd is van haar eigen gelijk, dat ze niet eens meer in staat is om andere feiten te veronderstellen?
In haar beleving ben ik per definitie thuis als mijn auto voor de deur staat. Er zijn (voor haar) geen andere mogelijkheden.
De buurvrouw zag een onlosmakelijk, vaststaand en definitief verband tussen enerzijds mijn auto voor de deur en anderzijds mijn thuiszijn.
Maar ja, zo hoeft het natuurlijk helemaal niet te zijn.
Een eenmaal ingenomen standpunt kon niet worden losgelaten.
Hoe is het mogelijk dat mensen eigen ingenomen standpunten niet kunnen verlaten en daardoor zó ontzettend overtuigd zijn van hun eigen gelijk?
- Feit; mensen vinden het lastig om hun eigen denkpatroon los te laten.
- Feit: het eigen denksysteem kan om verschillende redenen overbelast zijn waardoor belangrijke informatie niet wordt toegelaten.
- Feit: het eigen denksysteem kan dusdanig overbelast zijn, dat schijnbaar onbelangrijke informatie "wel wordt toegelaten maar meteen naar de achtergrond verdwijnt.
- Feit: mensen selecteren vaak als eerste de informatie die hun eigen gezichtspunt bevestigt. ("Als de auto voor de deur staat, dan ben je thuis!")
- Uit onderzoeken blijkt dat mensen vaak de neiging hebben om informatie te negeren die tegenstrijdig is aan wat ze al denken of geloven.
Stress?
In de belevenis van de boze buurvrouw was er een logisch verband tussen de aanwezigheid van mijn auto voor de deur en het 'feit' dat ik (dus) thuis zou zijn. Dat is wellicht in 98% van de gevallen zo, maar in 2% van de gevallen hoeft dat uiteraard niet zo te zijn. Dát scenario zat even niet in het systeem van de buurvrouw.
Door de stress - veroorzaakt door de boosheid - was een goed gesprek niet mogelijk. Mijn feitelijke argumenten werden letterlijk niet gehoord.
De buurvrouw had last van tunnelvisie.
Dat is overigens heel menselijk. Iedereen heeft daar wel eens last van.
Ik ook. Ik zeg het maar meteen.
Ik ben net een mens.
Het vereist echter persoonlijke moed om uit die tunnelvisie te durven stappen en andere meningen toe te laten. En, daar dan over te debatteren. Want, een goede zuivere discussie kan alleen worden gevoerd als feiten worden bewezen en als argumenten gestaafd kunnen worden.
En, dat men zich er van bewust is dat eigen veronderstellingen geen vaststaande feiten hoeven te zijn.
Luistervaardigheden
Enfin, ooit zal ik de buurvrouw nog wel eens uitnodigen om mee te komen naar een training bij onze debatclub in Amsterdam. Om haar er (ook) bewust van te laten worden, dat de eigen visie niet altijd overeen hoeft tekomen met de feiten en dat het trainen van je luistervaardigheden daarom nooit een overbodige luxe is.
Want iedereen heeft te maken met vooroordelen, aannames en tunnelvisie. Bijvoorbeeld op het werk, tijdens een vergadering of waar dan ook: het kan een eenvoudige oplossing in de weg staan.
Veronderstelde feiten hoeven geen vaststaande feiten te zijn.
Overigens, voordat de buurvrouw ooit een keer met me mee gaat naar de debatclub, moeten we eerst nog iets anders oplossen. Want, inderdaad: de financiën van de buurtvereniging moeten ook nog op orde worden gebracht.
Daar had en heeft ze absoluut gelijk in.
Alles op z'n tijd dus.
De wijze les van dit blog?
Weet u écht zeker dat uw gelijk gestaafd wordt door de werkelijke feiten?
Jerry Helmers (wie ben ik?)
Dé Nederlandse Debatclub
Voorzitter
De gebeurtenissen van dit artikel berusten op waarheid maar ten behoeve van de privacy en discretie van de betrokkenen, zijn deze dusdanig beschreven zodat ze niet publiekelijk herkenbaar zijn voor de betrokkenen.
Meer tips en blogs ontvangen over debatteren, gelijk krijgen en de kunst van het overtuigen?
Meldt u zich aan voor de NIEUWSBRIEF.
