Dé debatdooddoener: 'Kun je je toon iets matigen?'

Je herkent het volgende vast wel: dan ben je stevig met elkaar in discussie, je bent het structureel met elkaar oneens en je probeert elkaar met alle mogelijke argumenten te overtuigen. Want, de ander heeft uiteraard écht ongelijk.

En dan ineens krijg je het volgende verwijt:

• 'Kun je je toon iets matigen?'
• 'Of, je toon staat me niet aan.' 
• 'Wil je niet zo fel zijn?'
• 'Zullen we maar ophouden met de discussie?'

Of wat mij laatst overkwam:

• 'Realiseer je je wel dat je hier te gast bent?'

Oef. Dan voel je het al aan je water. Je bent gewoon té goed in het debat, je argumenten zijn onbreekbaar en je opponenten hebben blijkbaar dus geen enkel weerwoord. Want, in een debat bestrijd je elkaar toch met argumenten?

Ik refereer even aan een discussie die ik kort geleden voerde op de Facebookpagina van Tweede Kamer politicus Renske Leijten (zie foto), van de SP.

Neen - ik ben het structureel niet met de opvattingen van de SP eens en in dit geval dus ook niet. De SP vindt namelijk dat mensen altijd recht zouden moeten hebben op een goede uitkering als ze een ongeluk hebben gehad. Ik vind dat niet. Althans, ik vind dat er eerst kritische vragen gesteld moeten worden.

Bijvoorbeeld: moeten mensen per definitie recht hebben op een uitkering als ze een ongeluk hebben gehad, ook al hebben ze géén arbeidsongeschiktheidsverzekering afgesloten?

Mijn visie?
Iedere Nederlander moet de vrije keuze hebben om een AOV af te sluiten, maar als hij dat niet doet (ook een keuze!) dan moeten we ons wel afvragen of alle andere mensen dan moeten delen in de kosten die zo een persoon maakt als hij aanspraak zou willen maken op publieke zorg.

Tja - daar kom je dus niet uit met een SP'er. Nogmaals: geeft op zich niet.

De vele andere deelnemers aan de discussie - allemaal SP-stemmers - hebben zich aan mij geërgerd.

Een korte bloemlezing:

• 'Of Jerry Helmers uit het Facebookforum kon worden gegooid met zijn asociale gedrag?'
• 'Of ik mijn toon wilde matigen'
• 'Of ik dergelijke asociale opvattingen voor me wilde houden'.

Parlementariër Renske Luijten (de SP-er dus) greep in en sommeerde mij het volgende:

• 'Houd je er rekening mee dat je hier (= in de Facebookdiscussie) te gast bent en dat je dus niet zo'n asociale toon dient aan te slaan. Als je dat niet doet, dan moet ik je echt uit de discussie verwijderen.'

Grappig is dat. Of beter gezegd: interessant.

Omdat ik een andere opvatting heb, mag ik niet meer mee discussiëren. Ik moet me dus blijkbaar met mijn opvattingen aanpassen aan het feit dat ik 'te gast' ben in een discussie. Mensen willen alleen discussiëren over zaken waar ze het over eens zijn! Héél merkwaardig. En verontrustend trouwens.

Uiteraard heb ik mijn opvattingen niet aangepast. Maar, ik heb wél meteen diepe verontschuldigingen aangeboden aan alle deelnemers aan de discussie voor mijn ongekend 'asociale opvattingen'. Het spijt me oprecht als ik mensen kwets. Maar... kunnen we het nu (weer) over de inhoud hebben?

Het bleef stil. Noem het een alleszeggende stilte. Over de inhoud hebben we het dus niet meer gehad.

Wat is het dan leuk om te concluderen dat ik het debat dus heb gewonnen. Want, als er geen tegenargumenten meer komen, dan gelden de vóórargumenten. Zo zijn de regels.

Het belangrijkste LEERMOMENT voor iedereen die een discussie wil afkappen?

1. Stel jezelf de vraag of je boos bent op de vermeende storende tone-of-voice van je opponent of over de inhoudelijkheid waar je opponent mee komt. 
    
2. Accepteer tegenspraak als een uitnodiging tot nadenken.
    
3. Zeg tegen jezelf het volgende: 'Je kunt pas verbinden als je de verschillen durft te benoemen'.
    

Met welsprekende groet!

Jerry Helmers
Winnaar van het debat

Hoe zit het met jouw tegenspraak?
En, durf jij op uitnodigingen in te gaan waarbij je moet nadenken? Kom eens langs! Meld je in ieder geval aan voor de nieuwsbrief van Dé Nederlandse Debatclub!