Hoe maak je je speech hufterproof?

En dan sta je eindelijk voor die grote groep om je verhaal te vertellen... Je hebt alles voorbereid, je hebt zelfs wat grapjes geprogrammeerd en je weet dat je zult eindigen met een knallende climax om de zaal te overtuigen van jouw verhaal, van jouw gelijk... 

Maar helaas...

Er zit een aantal stoorzenders in de zaal. Mensen die niet opletten en blijkbaar geen interesse hebben in jouw verhaal en 'hun eigen ding' gaan doen. Of zelfs letterlijk niet meer luisteren en in gesprek gaan met hun buurman of buurvrouw.

Niets is meer irritant! (Want, waar is het respect voor de spreker?)

Kun je als spreker hier iets aan doen?

Natuurlijk!

Gewoon terugpakken die figuren die geen interesse hebben om jouw verhaal even aan te horen (of het in ieder geval kunnen veinzen).

Hoe je dat doet?

Bouw in je speech een aantal momenten in waarop je de zaal een vraag stelt. Om de mensen bij jouw verhaal te betrekken en de interactie op gang te houden. En u begrijpt het al: stel die specifieke vraag aan degene die niet zit op te letten.

Precies zoals de leraar het vroeger ook op school deed. Je zat wat te klieren en ineens had je door dat de 'juf' of de 'meester' jou aankeek en jou een vraag had gesteld. Maar ja, wat was die vraag precies? Oef... wat voelde je je ongemakkelijk.

En zo werkt het ook bij volwassen mensen.

'Waar was het respect
om mijn verhaal
af te luisteren?'

Ik heb het zelf ook een keer toegepast. En met succes. Ik mocht 10 minuten lang mijn verhaal vertellen in een zaal met ongeveer 30 mensen. Er waren in totaal 5 sprekers; ik was de laatste. Goed, het zou natuurlijk kunnen dat mijn verhaal totaal niet boeiend was (dat mag men vinden, immers!), maar spreker 1 en 3, die intussen al weer in de zaal zaten, hadden er overduidelijk al geen interesse meer in. Overigens wist ik al wel van te voren, dat deze twee mensen het sowieso niet eens met mij zouden zijn, maar toch.....

KOFFIETAFEL
Terwijl de rest van de aanwezigen keurig bleef luisteren (beleefd of politiek correct), stonden ze op, ze liepen naar de koffietafel om zichzelf van een tweede kop koffie te voorzien en bleven daar zachtjes keuvelen met elkaar. (Terwijl ik nog midden in mijn presentatie zat!) 

Tja, waar was het respect om op z'n minst even mijn verhaal af te luisteren?

Hoe ik het heb opgelost?

Door (met naam en toenaam!) de twee heren aan te spreken en hen een vraag te stellen over het thema, dat ik behandelde. "Hoe zou u dat dan oplossen?"

Een zeer ongemakkelijke stilte ontstond. Niet voor mij overigens. Voor de twee heren, die goed doorhadden dat ze even op de verkeerde wijze in het middelpunt van de belangstelling stonden.

"En schenkt u voor mij alvast ook even een kopje koffie in!", zo flapte ik er nog uit.

Er werd gegniffeld in de zaal. En de twee heren weten for ever (!) dat ze nooit meer zo onbeleefd en respectloos mogen zijn. En dat ze (bij mij) zich niet als hufter moeten gedragen. Dat er bij mij echt interactie ontstaat. En dat het dan over de inhoud gaat.

Mijn speech was hufterproof.

Gelooft u mij - er werd nog lang over nagesproken....
Prima toch.
Want, is dat niet juist het doel van je speech?

Jerry Helmers
Dé Nederlandse Debatclub Amsterdam

• HOE MAAK JIJ JE SPEECH HUFTERPROOF?
  Een keer per maand organiseren wij onze clubavond. We debatteren met elkaar op basis van stellingen. Je wordt ingedeeld bij óf de voor- óf de tegenstanders. Het maakt daarbij niet uit wat je in het echte leven vindt...
  
  Lukt het jou om de aandacht vast te houden tijdens een debat of gedurende je overtuigingsspeech?
  
  Probeer het eens!