Hoe weet je 100% zeker dat je toch gewoon gelijk hebt, terwijl je geen gelijk krijgt?

Natuurlijk heb jij gelijk. Jouw visie en jouw argumenten zijn boven alle twijfel verheven. Zo simpel is het. Maar ja, in een discussie of debat krijg je toch geen gelijk van de anderen. Sterker nog: als er gestemd wordt, dan verlies je zelfs die stemming. De meerderheid ‘wint’.

Maar... dat wil nog steeds niet zeggen dat jij ongelijk had! Maar hóe kun je in eerste instantie voor de zekerheid toetsen dat jij tóch gelijk had?

In dit blog zet ik een aantal ‘dimensies’ van een felle discussie of een debat op een rijtje en waar jij - met jouw prachtige en waardevolle ideeën - alert op moet blijven.

 1
Je debat- of gespreksopponenten voeren tijdens het debat persoonlijke aanvallen op jou uit.  
Zo had ik zelfs laatst een discussie binnen mijn Verenigingen van Eigenaren van het appartementencomplex waar ik woon. Ik ben – als enige van de bewoners – tegen de voorgestelde verhoging van de maandelijkse servicekosten. “Deze moeten met cijfers onderbouwd worden? Waar zijn de cijfers?”   

Ik heb die cijfers tot op de dag van vandaag nog steeds niet. Maar ik hoorde wel van de medebewoners: “Jij ligt alleen maar dwars om het dwarsliggen. En, je hebt je in de afgelopen jaren ook nooit geïnteresseerd in het wel en wee van de VVE.”      

Kortom, alleen maar persoonlijke aanvallen!

Misschien hebben de medebewoners met die laatste uitspraken gelijk. Maar, dat doet niets af aan het feit dat ik de cijfers – ter onderbouwing – nog steeds niet heb gezien. Hun repliek ging dus niet over de inhoud maar over mij – als persoon.     

Mijn mogelijke ongelijk is daarmee niet bewezen.       
Voorlopig heb ik nog gelijk.    

2
Je debat- of gespreksopponenten beantwoorden jouw inhoudelijke vragen niet.     
Mensen hebben vaak ontzettend veel moeite met scherpe en kritische inhoudelijke vragen. Dit komt omdat mensen ego’s hebben. (Ik ook overigens hoor!).  Mensen ervaren de aan hen gestelde kritische vragen als een ‘vernedering’: er zou (zo denken ze) worden getwijfeld aan hun expertise of inzichten. Het gaat dus in wezen – in de essentie – om ‘macht’.    

Maar, deze mensen vergeten dat juist het stellen van kritische vragen (“Waar is de financiële onderbouwing?”) en de benodigde antwoorden zomaar tot een betere oplossing kunnen leiden. Men wil echter bij voorbaat al niet accepteren dat een ander een betere oplossing zou kunnen hebben.

Doordat mensen (je debatopponenten) zich daarvoor afsluiten, is jouw eigen mogelijke ongelijk nog niet bewezen. Voorlopig heb je nog gewoon gelijk! 

3
Je debat- of gespreksopponenten laten je niet uitpraten.      
Let maar eens op: je komt met een verrassende of misschien zelfs wel controversiële visie: mensen worden snel boos (ze horen iets wat volledig uit hun Comfort Box valt). En ze gaan je onderbreken. De emotie neemt de ratio over. 

Vaak worden mensen zelfs agressief.
  
En zodra dát gebeurt,  dan gebeurt het...   maar… jouw mogelijke ongelijk is nog steeds niet bewezen. 

4
Je debat- of gespreksopponenten gebruiken drogredenen. 
Dit punt sluit aan op punt 1 uit dit lijstje. Je debat- of gespreksopponenten zeggen bijvoorbeeld. “Maar ik ben al jarenlang voorzitter van deze club. Dus ik weet het.”    

Een drogreden in optima forma. We noemen deze drogreden trouwens het autoriteitsargument. Claimen dat je iets weet omdat je een bepaalde functie hebt of een bepaalde ervaring hebt.      
Maar dit is een valkuil. Mensen – ook met ontzettend veel expertise en ervaring – kunnen nog steeds denkfouten maken

Ze vergeten dat ze iets moeten bewijzen.         
En, als ze dat niet doen, dan is jouw mogelijke ongelijk nog steeds niet bewezen.

5
Sociale druk!       
Ook een belangrijke component om rekening mee te houden. Mensen durven vaak niet een andere mening te hebben (of, kritisch te denken) omdat hun eigen ‘sociale netwerk’ dat onwenselijk vindt. Mensen sluiten zich bewust én onbewust vaak aan bij groepen waar ze graag bij willen horen want je wilt niet worden ‘uitgesloten’.  Mensen passen zelfs hun mening daarop aan.

Ze hebben op dat moment last van een cognitieve bias.

Mensen vinden het veilig om vooral hun eigen gelijk bevestigd te zien en kunnen écht oprecht vanuit hun eigen overtuigingen niet begrijpen dat er andere zienswijzen zijn.

Dus, de tip voor jou:

Kortom… wees je er van bewust (en laat je niet intimideren!) dat – zeker als je met je standpunten in je eentje staat – jouw debat- of gespreksopponenten bewust of onbewust allerlei trucs kunnen inzetten om te stellen dat jij ongelijk hebt.

Maar als ze dat doen: dit betekent dan niet dat je per definitie ongelijk hebt.

Want, jouw mogelijke ‘ongelijk’ moet altijd en onvoorwaardelijk bewezen worden.

Daar mag je (moet je!) op blijven hameren. Blijf dus onverstoord en met zelfverzekerdheid die pionier in het debat of de discussie. Maar weet ook dat een pionier per definitie altijd de pijl in de rug krijgt. Wees kritisch op het 'horen, zien en zwijgen' van je debatopponenten.

Bescherm jezelf dus goed!

Hoe?

Wel, train jezelf regelmatig op belangrijke persoonlijke vaardigheden zoals zuiver argumenteren, debatteren en de Kunst van het overtuigen. Je weet vast wel wáár je dat kunt doen!

Wanneer zie ik je?

Met vriendelijke groeten!

Jerry Helmers (wie ben ik?)
Dé Nederlandse Debatclub
Chief Debating Officer
Auteur Speechen voor Gewone Mensen
Founder / Brutale dagvoorzitter /  Chief Debating Officer / Prikkelende debatleider / Chairman Round Tables / Originele debattrainer
3e op het NK Debatteren Eloquentia 2019, de eerste vertegenwoordiger voor NL bij World Speech Day!
Ondernemer bij Crown Media, Bureau voor Communicatie en Strategie, schreef 270 columns voor de Telegraaf.