Waarom controversiële mensen leuker zijn. (En, hoe word je zélf wat controversiëler?)

Hoe was het ook al weer met dat maaiveld in Nederland? Wat gebeurt er als je je kop daarbovenuit steekt? Nou, je weet het al. Je maakt je in ieder geval niet populair.

Maar toch is daar een paradox: controversiële mensen blijken doorgaans wel interessanter, prikkelender en sowieso veel spraakmakender. En daardoor leuker.

Ben jij ooit geïnspireerd geraakt door een grijze muis? Ik niet. Integendeel. Ik word juist blijer en gemotiveerder van mensen die het maaiveld laten voor wat het is. En zich bereid verklaren om de Kop van Jut te willen zijn.

Zoals bijvoorbeeld de Servische toptennisser Novak Djokovic.

Natuurlijk kun je lang en breed discussiëren over de vraag of hij, dan wel de Spanjaard Rafael Nadal of de Zwitser Roger Federer de beste tennisser aller tijden is. Iedereen heeft zo zijn smaak. Feit is wel dat Djokovic de minst populaire van de drie is.

De reden?

Er is altijd wat met hem. Hij is zéker niet de ideale schoonzoon. Hij heeft soms ongekende woede-uitbarstingen op de baan (ja, om bang van te worden) en hij is gewoon een karaktertje.

Maar ook inhoudelijk durft hij de strijd aan met de ‘gevestigde orde’.

Juist daarom is hij voor mij de beste tennisser aller tijden. Tennissen is namelijk meer dan een balletje heen en weer slaan en een record aantal Grand Slams op je naam hebben staan. De beste  zijn, betekent daardoor ook dat je een leiderschapsrol krijgt toebedeeld.

Verantwoordelijkheid dus.

Durf te innoveren

Zo richtte Djokovic eerder in 2021 zijn eigen vakbond voor toptennissers op. En dát terwijl er al jaren een organisatie is die de belangen van de topspelers behartigt. Het lukte Djokovic zowaar om een flink aantal topspelers mee te krijgen, die hun steun voor hem uitspraken.

Dit alles was tot ergernis van Nadal en Federer die in statements hun afkeuring lieten blijken.

“We bevinden ons met de wereld in een moeilijke en gecompliceerde situatie”, schrijft Nadal op Twitter.

"Ik vind persoonlijk dat we in deze tijden rustig moeten blijven en samen dezelfde richting op moeten werken. Het is tijd voor eenheid, niet voor afscheiding. Dit zijn momenten waarop grote dingen bereikt kunnen worden als de tenniswereld verenigd is.” 

Federer sloot zich hierbij aan.

Nadal en Federer zijn dus eigenlijk hele bange mensen.

• Ze durven niet te innoveren.

• Ze durven niet te veranderen.

• Ze durven ook geen leiderschap te tonen.

• Ze durven ook intern – bij de bestaande vakbond – blijkbaar niet met scherpte het debat aan en komen niet verder tot statements als ‘we moeten rustig blijven’ en ‘het is tijd voor eenheid en niet voor afscheiding’.

Nadal en Federer willen dus de slaperige status quo handhaven...

Maar wát als de beoogde vernieuwing en de betere belangenbehartiging – waar Djokovic voor staat – maar niet van de grond willen komen binnen die bestaande status quo omdat verschillen niet mogen worden benoemd en we vooral elkaars vriendje moeten blijven?

Wat als bleek dat pogingen in de bestaande structuren jarenlang vruchteloos bleken en er geen vooruitgang werd geboekt?

Ja, ik snap het dan dat Djokovic zelf de keuze maakt het over een andere boeg te gooien.

Dat is leiderschap.

Daarmee zet Djokovic natuurlijk de verhoudingen op scherp. Uiteraard moet hij nog wel zijn ambities waarmaken maar wat zo heerlijk inspirerend is, is dat hij de boel heeft wakker geschud. Hij durft de status quo te tarten. Hij durft heilige huisjes omver te schoppen.

Het zijn dé competenties die je móet durven tonen als je vooruit wilt.

Niets doen is nooit een optie als je ambitie zegt te hebben.

Dát is inspirerend! Ook voor mij in mijn dagelijkse werkzaamheden. Dus, je soms nergens wat van aantrekken en er voor gaan.

In de marketing zouden ze Novak Djokovic trouwens een Chutzpah noemen.

Feit is wel dat mensen met ambitie bepaalde kwaliteiten moeten hebben:

• Je moet jezelf én je plannen goed kunnen verkopen.

• Je móet je verhaal excellent kunnen onderbouwen.

• Je móet weten hoe je je argumenten verwoordt .

• En je zult beslist ook in staat moeten zijn om kritische lastige vragen te beantwoorden. Juist: je moet kunnen debatteren!

Inderdaad, niets gaat vanzelf. Je moet er dus wel wat voor doen.

Echter, als je dan het beoogde resultaat haalt, dan overheerst de voldoening en dan weet je dat het zich loonde om controversieel te durven zijn. Uitgesproken mensen zijn daarom succesvoller en bieden meer inspiratie. Grijze muizen zijn er al genoeg.

Kortom: als jijzelf de wereld (om je heen) wilt veranderen: ga er voor.

• Durf assertief te zijn.

• Durf je kop boven het maaiveld uit te steken.

• Wees niet bang om onderuit te gaan.

• Durf jezelf een podium te geven.

• Probeer het op je eigen unieke manier en

• …durf vooral een nieuw verhaal te vertellen. Jouw verhaal!

Maar… doe het wel onderbouwd.

En doe het met structuur.

En… weet wat de kern van jouw betoog is.

Wees met lef verbaal vaardig.

Gelukkig is dat laatste een persoonlijke soft skill die je kunt trainen en oefenen!

En daarom is de slotvraag van dit controversiële blog: wanneer zien we jou tijdens een kennismakingsdeelname op onze debatclub?

:-)

Met vriendelijke groeten!

Jerry Helmers (wie ben ik?)
Dé Nederlandse Debatclub
Chief Debating Officer
Founder / Brutale dagvoorzitter /  Chief Debating Officer / Prikkelende debatleider / Chairman Round Tables / Originele debattrainer
3e op het NK Debatteren Eloquentia 2019, de eerste vertegenwoordiger voor NL bij World Speech Day!
Ondernemer bij Crown Media, Bureau voor Communicatie en Strategie, schreef 270 columns voor de Telegraaf.